نحوه عزاداری در شهر میمه و وزوان و سایر مناطق پیرامون در محرم حسینی ،  تقریبا به یک نحوه می باشد.

باشروع  محرم ،  هیات های عزاداری مراسم های خود را در منازل اشخاصی که نذر دارند و نیز در تکایا برگزار می کنند. البته اگر هوا سرد نباشد تعزیه نیز عصر ها از اول محرم تا روز عاشورا هر روز برگزار می شود. دستجات عزاداری هم معمولا از روز پنجم محرم در خیابان ها به راه می افتند و شکوه و عظمت عشق مردم را به اباعبدالله حسین به نمایش می گذارند. درمیمه دستجات معروفی وجود دارند که سابقه تشکیل و تاسیس آنها حتی به اوایل قرن حاضر می رسد. هیات های عزاداری امام حسین (ع)، ابوالفضل (ع) ،قمر بنی هاشم (ع) ،  اباعبدالله حسین (ع)، علی اکبر (ع)،  جانثاران، علی اصغر (ع) ، سینه زنان و کفن پوشان از جمله هیات های معروف شهر میمه است . در دهه محرم اهالی میمه در هرجای ایران خود را به موطن می رسانند و نذور خود را در میمه ادا و در عزاداری نیز شرکت می کنند. فی المجموع ، عزاداری درمنطقه میمه بسیار باشکوه و زیبا برگزار می شود و مردم با ارادت خاصی در سرما و گرما  مراسم خود را به جای می آورند.

در حاشیه نسخه ای از کتاب اسرار الشهاده تاریخچه تعزیه در میمه را اینگونه نوشته است : با توجه به توانمیدیهای تعزیه از یکطرف و قابلیتهای نخبگان ما از طرف دیگر می توانست پر بارتر از این باشد . ولی نکته ابهامی وجود دارد که مشخص نمی کند چرا این بزرگان عنایت اندکی به این هنر ملی و مذهبی کرده اند . در حالی که تعزیه ذره ذره در حال حذف شدن و به طرف حاشیه رفتن است . هیچ کسی حساسیت نشان نداده و نمی دهد . اگر غیر از این باشد ما نمی توانیم در آینده به جوانان و نسل تشنه دانستن درباره فرهنگ خودی چیزی عرضه کنیم و حساسیت جوانان را نسبت به این هنر مقدس بر انگیزیم .

در شهر میمه و منطقه میمه تعزیه های گوناگونی خوانده می شود در این مراسم بازیگران نقش خود را که به شعر نوشت شده از روی نسخه ای که در دست دارند با آواز می خوانند و هر نقشی آواز مخصوص و ویژه ای دارد . فقط مخالف خوانها اعم از امراء و اتباع و لشگریان با صدای بلند و بدون تحریر شعرهای خود را با آهنگ اشتلم و پرخاش ادا می کنند . اشعار سوال و جواب از لحاظ بحر و قافیه یکسان و در سایر موارد با هم متفاوت است . هر یک از تعزیه خوانها برای اجراء نقش خود لباس مخصوصی می پوشد مثلاً لباس امام خوان شامل قبای راسته سبز ، شال و عمامه سبز و عبای ابریشمی شانه زری که در کتب و داستانها آورده شده است می باشد . لباس زنها پیراهن عربی سیاهی است که تا پشت پا می رسد و پارچه سیاه دیگری را بر سر می اندازند . امیرهای مخالفین ( اشقیا ) مانند یزید – ابن زیاد – ابن سعد یا خلفای جور مانند هارون – مامون – معاویه راجبه ترمه و عمامه شال رضائی با شال کشمیری می پوشانند . لباس ملائکه جبه ترمه و تاج است . برای اینکه جنبه نامرئی بودن به ملائکه داده شود ( پارچه تور سفید یا گلی بهی یا آبی روی صورت آنها می اندازند ) شبیه خوانها در این منطقه گریم و چهره آرائی ندارند بایستی شمایل و سن افراد با نقشی که بازی می کنند متناسب باشد . گذشته از شمایل تعزیه خوانهاباید آواز هم داشته باشند تا بتوانند نقش خود را در هنگام محاوره و مبارزه و خواندن اشعار خوب ادا کنند .

1 – تعزیه مسلم ابن عقیل و طفلان وی                         

 2 – تعزیه حر

3 – تعزیه وهب و مادر وهب

4 – تعزیه حضرت قاسم و عروسی حضرت قاسم

5 – تعزیه حضرت علی اکبر علیه السلام

6 – تعزیه حضرت اباالفضل ( حضرت عباس علیه السلام )

7 – تعزیه شهادت سیدالشهدا علیه السلام و فرزند خردسالش علی اصغر

8 – تعزیه شهادت امام حسن ( مجتبی علیه السلام )

9 – تعزیه شهادت حضرت علی علیه السلام

10 – تعزیه پسر فروختن

11 – تعزیه حجت الوداع

در بعضی از روستاها بخصوص در روستاهای ازان علاوه بر تعزیه هائی که در میمه خوانده می شود تعزیه های درگذشت حضرت فاطمه ع – وداع امام حسین ع با مردم مدینه ، تعزیه امیر تیمور و درگذشت حضرت زینب ع – تعزیه امام رضا ع – تعزیه پسر فروختن ، تعزینه بازار شام ، تعزیه عاق والدین ، تعزیه حارث – تعزیه خولی – تعزیه مختار – تعزیه شست بستن دیو توسط حضرت علی ع – تعزیه امام زین العابدین ع – تعزیه امام حسن عسگری ع – و تعزیه سید صالحه خاتون نیز خوانده می شود .(چکیده ای از مطالب  گذشته در خصوص  ((تعزیه در میمه )) به نوشته آقای محمدتقی معینیان)

چند تصویر از مرح سال 1383