دراین صفحات مطالب جدیدی درباره  شاعران و ضرب ا لمثل های میمه ای  که  نتیجه تلاش و تحقیق دوست اندیشمند جناب حاج آقا محمدتقی معینیان است ، برای شما منتشر می شود. این تحقیقات ارزشمند مرجعی مفید و مستند ازتاریخ میمه است که قطعا برای شما جالب و خواندنی می باشد.

علی مسافری

مرحوم علی مسافری فرزند غلامعلی در سال 1270 شمسی در شهر میمه اصفهان متولد شد . وی تحصیلات خود را تا حد تکمیلی زمان نزد پدر و مدرسین آن دوران کسب نمود ودر سن بیست سالگی به خدمت دولت درآمد و 30 سال در ادارات مالیه، دارائی و اموراقتصادی و بهداری به خدمت مشغول بود تا این که در سال 1350 بدرود حیات گفت .

مرحوم مسافری به زبان میمه ای و فارسی شعر می سرود . تمام پیش واقعه های  تعزیه ها و شبیه خوانی های میمه از سرود های آن مرحوم است .

شعری به زبان میمه از مرحوم مسافری

اَوُجِنْدَه   که آدم  اولش از  خاک    خلقت ِبوْ

                              به شون اوا که گندم نخری بِِشخا و غفلت بو

ندارون منکه مقصودی به جز روها به شو کردن

                             خیال بی اگر بمکه بزون   اسباب زحمت  بو

نبو با مُن دمی دنیا   همیشه  عادتش  این   بُو

                               اگه اَمْگا دلم خوش بو و تر خواری و خفت بو

بشویون اصفهون بمدی به که بوجون این دردم

                                    دو تام دی کله شون فرخسته و پرچین و پریشون بُو

خصوصاً مدرسیها شون که مثل حوریه بُنده

                              اگر یک دید سیر اَمدی دلم راضی و خشنود بُو

همیشه غصه اَخِرُن که عمرم بشو و نمدی

                              گلی که تاج بو زلفش چه دل خواهم پریشون بُو

تُفت یبیوای گرد ون که ظلمت آخرش ندا

                            خیال مهوشان    بمکه   عوض خواری و خفت بُو

ندارُن چاره ای جز صبر چه کِرُن از غم اینها

                             شو و رویم به فکر سرو قدها ، عمر و حسرت بُو

اجل آرچینه  آخر    زناخ چین   طناب عمر

                            که هر که پاش به دنیا بود آخرش سوی عقبی بُو

 شاعران منطقه میمه - قسمت اول

     شاعران منطقه میمه - قسمت سوم