قدمهایی بلندتر تا رسیدن به شهر..................

به منظور ارتقای یک روستا به شهر بایستی در وهله اول به پتانسیلهای آن منطقه نگاه کردو نقاط قوت و ضعف آن را شناخت و در نهایت تصمیم به ارتقای آن گرفت به نظر من افتخار کردن به یک کلمه (شهر) هنر نیست . لایبید با یستی به  نقطه ای از پیشرفت برسد که پتانسیل زندگی شهری را داشته باشد .سوال اینجاست که آیا ما به حدی از کیفیت در زندگی و رفاه اجتماعی رسیده ایم که هیچ کمبودی در نیازهای خود احساس نکنیم و هیچ نیازی را بر آورده نشده ندانیم؟ در این خصوص اکنون که به پاس زحمات مسئولین محترم روستای لایبید به شهر ارتقا یافته است و ما نیز از این مطلوب خرسندیم نکاتی در باب کمبود ها و کاستی های لایبید حائز اهمیت است که بنده در قالب پیشنهاد برای رسیدن به شهری کاملتر در ادامه به آنها اشاره خواهم کرد.

بررسی امکانات و نیاز مندیهای یک شهر

نیاز مندی به صنعت پایدار

امکانات صرفا محدود به آب و برق وگاز وتلفن نیست چون اینها جزو نیازهای اولیه زندگی محسوب می شوند.در واقع نیازهای ثانویه اند که تفاوت شهر را از روستا مشخص می کنند. طبق ایین نامه تقسیمات کشوری شهر به جایی اطلاق می شود که بخش عمده در آمد مردم آنجا متکی به صنعت باشد یک شهر بایستی از امکانات آموزشی ، تفریحی ، رفاهی و خدماتی و... به نحو مطلوبی برخوردار باشد.

در مورد اینکه در آمد مردم روستای لایبید متکی بر صنعت هست یا نه بایستی اول تعریف درستی از صنعت داشت. از مشخصات یک صنعت پایایی(stability) و پویایی  ان است بدین معنی که آن صنعت از دوام و پایداری برخوردار باشد و مرور زمان بر عملکرد ان تاثیر نداشته باشد. قریب به نود درصد از در آمد مردم لایید متکی به صنعت ناپایدار معدن کاری است و ده درصد باقیمانده و شاید کمتر گاها از طریق دامپروری امرار معاش می کنند. البته این یک پتانسیل خوب برای اتخاذ امتیاز شهر شدن هست اما سوال این است که آیا معادن لایبید از پایداری و پویایی لازم برخوردارند؟ چند سال دیگر برای استحصال سنگ از دل این روستا پیش بینی شده است؟ 50 سال؟ ، 100 سال؟ یا 200 سال؟.......؟  یقینا این معادن اگر هم برای مردم امروز لایبید دوام داشته باشد برای  آیندگان ما هیچ منفعتی نخواهد داشت چون خواه نا خواه این ذخیره الهی بیش نیست و تمام خواهد شد. پس این صنعت صنعتی نیست که بتوان ان را پیش شرط لازم برای کسب امتیاز شهر شدن دانست. اما به نظر بنده صنایعی بایستی در لای بید احداث می گردید یا باید  گردد که بتواند دوام و پایداری لازم را طی سالیان متمادی داشته باشد و پشتوانه در آمد زایی آن زمین نباشد بلکه بازار مصرف باشد. از آنجا که روستای لایبید در حال حاضر در آمد قابل توجهی ازطریق تعاونی کامیونداران خودراننده کسب می کند به بد نیست که مسئولین محترم بخشی از این درآمد ها را به احداث  کارگاهها یا کارخانه های کوچک ازقبیل کارگاههای ریسندگی و بافندگی و یا پرورش طیور و... اختصاص دهند تا از این طریق هم بخش عمده ای از جوانان زحمت کش این روستا از سمت صنعت ناپایدار معدن که هیچ تضمین جانی و مالی برای آنان فراهم نمی کنند به سمت این مشاغل سوق پیدا کنند و از این طریق در ادای دین خود به مردم زحمت کش لابید موفق تر باشند.

نیازهای آموزشی

 از مشخصات یک شهر استقلال در تامین امکانات اموزشی است ما تا چه حد توانسته ایم در تامین امکانات اموزشی مستقل باشیم چند نیروی اموزش دهنده خبره در لایبید وجود دارد با اینکه هوش و ذکاوت مردم این روستا بسیار بالاست اما چرا اکثرجوانان این روستا بعد از اتمام تحصیلات متوسطه راهی معدن می شوند ؟ چرا نیروی آموزشی مدارس ما بایستی از شهرهایی چون میمه و گلپایگان تامین شود؟ جواب بنده به این سوال این است که ما هنوز به خود کفایی لازم نرسیده ایم و رسیدن به این خود کفایی در گروی اعمال اصلاحات عمده اجتماعی است.اکثر جوانان این روستا بعد از اتمام تحصیلات متوسطه راهی شهرهایی چون میمه و وزوان و یا گلپایگان می شوند و تعداد قلیلی از انها می توانند در چنین شرایطی اهداف تحصیلی خود را دنبال کنند و اغلب آنها تحت شرایطی به دلایل مختلف از ادامه تحصیل سرباززده و مجبور میشوند باز هم به سمت صنعت ناپایدار معدن روی آورند. آیا استعدادهای یک شهر بایستی اینگونه به رشد و شکوفایی برسند؟ البته در در رفع این معضل طی چند سال گذشته اقدامات شایان توجهی توسط مسئولین محترم صورت پذیرفت که در این خصوص  بایستی از زحمات مسئولین محترم در خصوص احداث دبیرستان پسرانه روستا تشکر کرد اما با توجه به غیر انتفاعی بودن این دبیرستان و هزینه های آموزشی بالا ادامه تحصیل برای بسیاری از جوانان لایبید تحت این شرایط در محل اقامت خود مقدور نیست از اینرو ارتقا این دبیرستان به قالبی دولتی و همچنین اختصاص رشته های تحصیلی بیشتر (علوم ریاضی ، تجربی ، فنی و....) از ضروریتهای آموزشی یک شهر است که بایستی به آن توجه ویژه ای داشت.

یکی دیگر از امکانات آموزشی و به نظر بنده حائز اهمیت که در هر شهری می توان به ان دسترسی داشت سیستم اینترنت است که یک منبع آموزشی غنی برای هر کس در هر نقطه از جهان محسوب می شود که روستای لایبید متاسفانه از این نعمت نیز بی بهره است البته اگر هم باشد با صرف هزینه بالا چرا که اتصال به این شبکه بایستی از طریق شهرهای مجاور صورت گیرد که هزینه زیادی از این طریق بر مشترک  تحمیل خواهد شد. فراهم نمودن یک سیستم ارائه خدمات اینترنتی (ISP) می تواند مشکل هزینه دسترسی به خدمات اینترنتی را در این روستا برای افرادی که نیاز فوری به این خدمات را دارند مرتفع کند که مسئولین محترم می بایستی این مورد را در اولویت های برنامه های آموزشی خود قرار دهند.

 امکانات رفاهی

اما در مورد امکانات رفاهی ، امکانات رفاهی یک شهر شامل فضای سبز ، بهره مندی از فروشگاههای مختلف منجمله کتاب فروشی ، خوار وبار فروشی ، کتابخانه، سالن اجتماعات امکانات ورزشی اشاره کرد که البته در این مورد امکانات ورزشی مناسبی در این روستا طی زحمات مسیولین محترم فراهم شده است و یا در حال انجام است .

از سایر امکانات رفاهی در یک شهر که معمولا همراه با شهرداری با یستی ارائه شود خدمات آتشنشانی است از آنجا که روستای لایبید به شکل فزاینده ای در حال وسعت یافتن است وجود چنین امکاناتی در برای آن اجتناب ناپذیر است که این گزینه نیز متاسفانه در شهر لایبید تامین نشده است. با توجه به اینکه معمولا این قبیل نیازها توام با احداث شهرداری بایستی مرتفع شوند.

امکانات بهداشتی و درمانی

از مشخصات دیگر یک شهر بهره مندی از امکانات بهداشتی است ، یکی ازامکانات بهداشتی شامل ارائه کامل خدمات در مانی است که ارائه این خدمات تنها در یک بیمارستان و یا اورژانس خدمات پزشکی امکان پذیر است . روستای لایبید تنها توانایی ارائه خدمات سرپایی را دارد وچنانچه بخواهد شایسته ارتقا به شهر باشد ، چنین نیازی اجتناب ناپذیر خواهد بود این نکته نیز خالی از لطف نیست که تاکنون تعداد زیادی از مردم این روستا به دلیل عدم دسترسی فوری به خدمات اورژانس جان خود را از دست داده اند.

از سایر خدمات بهداشتی بهره مندی از سرویسهای بهداشتی داخل شهری است که معمولا در هر مکانی که با عنوان شهر شناخته می شود جهت رفاه حال مسافرین وبعضا ساکنین شهر چنین سرویسهایی وجود دارد که بایستی در روستای لایبید این امکانات نیز فراهم شود.

 با توجه مطالب یاد شده تامین نیاز مندیهای فوق برای یک شهر به معنای واقع کلمه ضرورت دارد اما ارتقا بدون در نظر گرفتن تامین نیازمندیها  برابر خواهد بود با افزایش بازخواست های مالی که از طرف شهرداری در مقابل امکانات تامین نشده تحمیل می شود که این مسئله به دور از انصاف خواهد بود .ولی همانطورکه گفته شد هیچ کس از پیشرفت و ارتقا بیزار نیست اگر امروز مجوز برخورداری از شهرداری برای لایبید صادر شده است ما نیز از این مطلوب خوشحالیم و از مسئولین محترم نیز به پاس زحماتشان قدر دانی می کنیم وامیدواریم که در تامین و فراهم سازی نیازمندیهای پایه ای یک زندگی شهری تلاش بیشتری داشته باشند.  

 به امید رسیدن به شهری با باطنی زیباتر...............