نجف خان وقتی که اوضاع را چنین دید ، تصمیم گرفت از شهر بگریزد. بدین منظور با عده ای از اطرافیان به طرف دروازه شهر حرکت کرد

با گفتن این جمله ، مانور حمله گونه ای به دروازه انجام و به سواران قاجار وانمود کرد که پیروز شده است. سواران قاجار از ترس دروازه را رها و فرا کردند. بدین ترتیب  نجف خان از قم فرار کرد و در منطقه جوشقان¹ (از توابع کاشان) جهت تجدید قوا و انتقام از آقامحمدخان اردو زد.

 نجف خان برای تقویت قشون خود از اهالی منطقه کمک گرفته و به اجبار تعدادی از جوانان منطقه (احتملاً جوانان قراء میمه ، جوشقان ، کامو و وزوان) را به اردوگاه خود می برد.

با متواری شدن نجف خان از قم ، آقا محمدخان شهر قم را تسخیر و سپس جهت گوشمالی نجف خان او را تعقیب و در منطقه جوشقان (احتمالاً نواحی شمالی دشت میمه) بین دو قشون جنگ سختی در می گیرد و در این جنگ اکثر قشون نجف خان که تعدادی از جوانان منطقه میمه و جوشقان نیز هم جزو آنان بودند کشته و اسیر می شوند و نجف خان باز متواری می گردد. آقامحمدخان وقتی با تمام تدبیر و حیله و جنگ و خونریزی نتوانست به حاکم قم دست یابد بیرحمانه دستور می دهد تمام اسرار را زنده در چاههای قنوات منطقه (احتمالاً قنات مزدآباد) ریخته و بر روی آنها خاک بریزند و آنان را زنده به گور کنند.

آقای علی جمالی که جند سالی است با تلاشهای شبانه روزی ، قابل تقدیر خود جهت لایروبی و بازسازی قنات مزدآباد کمر همت بسته است. می گوید در تخلیه چند حلقه از چاههای  پر شده قنات مزدآباد ، با جمجمه و استخوانهای زیادی از انسانها روبرو شدیم که در از منه گذاشته به داخل چاههای قنات ریخته شده و زنده به گور شده اند. احتملاً این جنازه ها اسراء جنگ آقامحمدخان و نجف خان زندیه هستند که به دستور آقامحمدخان در چاههای این قنات زنده به گور شده اند.

                                                                                      پایان

 وقا یع تاریخی میمه - جنگ جعفرخان زندیه - قسمت اول