وقا یع تاربخی میمه - جنگ جعفرخان زندیه - قسمت دوم و پایانی

[ و در گفتار دیگرى که از این مقوله است فرمود : ] از مردمان کسى است که کار زشت را ناپسند مى‏شمارد و به دست و زبان و دل خود آن را خوش نمى‏دارد ، چنین کسى خصلتهاى نیک را به کمال رسانیده ، و از آنان کسى است که به زبان و دل خود انکار کند و دست به کار نبرد ، چنین کسى دو خصلت از خصلتهاى نیک را گرفته و خصلتى را تباه ساخته ، و از آنان کسى است که منکر را به دل زشت مى‏دارد و به دست و زبان خود بر آن انکار نیارد ، چنین کس دو خصلت را که شریف‏تر است ضایع ساخته و به یک خصلت پرداخته ، و از آنان کسى است که منکر را باز ندارد به دست و دل و زبان ، چنین کس مرده‏اى است میان زندگان ، و همه کارهاى نیک و جهاد در راه خدا برابر امر به معروف و نهى از منکر ، چون دمیدنى است به دریاى پر موج پهناور . و همانا امر به معروف و نهى از منکر نه اجلى را نزدیک کنند و نه از مقدار روزى بکاهند و فاضلتر از همه اینها سخن عدالت است که پیش روى حاکمى ستمکار گویند . [نهج البلاغه]

»» وقا یع تاربخی میمه - جنگ جعفرخان زندیه - قسمت دوم و پایانی

دراین صفحات مطالب جدیدی درباره وقایع تاریخی میمه و چهره های ماندگار این منطقه که نتیجه تلاش و تحقیق دوست اندیشمند جناب حاج آقا محمدتقی معینیان است ، برای شما منتشر می شود. این تحقیقات ارزشمند مرجعی مفید و مستند ازتاریخ میمه است که قطعا برای شما جالب و خواندنی می باشد.

نجف خان وقتی که اوضاع را چنین دید ، تصمیم گرفت از شهر بگریزد. بدین منظور با عده ای از اطرافیان به طرف دروازه شهر حرکت کرد

اما در محل دروازه با 200 سوار قاجار برخورد کرد. برای نجات از دست سواران ، به یک حیله جنگی دست زد. او برای این که سواران قاجار را فریب دهد ، چنین وانمود کرد که شهر در دست اوست و بر مهاجمین مسلط شده است. با صدای بلند به یکی از سردارانش گفت ، «بگو دروازه را ببندند تا لشکر آقامحمدخان نتوانند فرار کنند. امروز می خواهم حتی یک نفر از آنها را باقی نگذارم»

با گفتن این جمله ، مانور حمله گونه ای به دروازه انجام و به سواران قاجار وانمود کرد که پیروز شده است. سواران قاجار از ترس دروازه را رها و فرا کردند. بدین ترتیب نجف خان از قم فرار کرد و در منطقه جوشقان¹ (از توابع کاشان) جهت تجدید قوا و انتقام از آقامحمدخان اردو زد.

نجف خان برای تقویت قشون خود از اهالی منطقه کمک گرفته و به اجبار تعدادی از جوانان منطقه (احتملاً جوانان قراء میمه ، جوشقان ، کامو و وزوان) را به اردوگاه خود می برد.

با متواری شدن نجف خان از قم ، آقا محمدخان شهر قم را تسخیر و سپس جهت گوشمالی نجف خان او را تعقیب و در منطقه جوشقان (احتمالاً نواحی شمالی دشت میمه) بین دو قشون جنگ سختی در می گیرد و در این جنگ اکثر قشون نجف خان که تعدادی از جوانان منطقه میمه و جوشقان نیز هم جزو آنان بودند کشته و اسیر می شوند و نجف خان باز متواری می گردد. آقامحمدخان وقتی با تمام تدبیر و حیله و جنگ و خونریزی نتوانست به حاکم قم دست یابد بیرحمانه دستور می دهد تمام اسرار را زنده در چاههای قنوات منطقه (احتمالاً قنات مزدآباد) ریخته و بر روی آنها خاک بریزند و آنان را زنده به گور کنند.

آقای علی جمالی که جند سالی است با تلاشهای شبانه روزی ، قابل تقدیر خود جهت لایروبی و بازسازی قنات مزدآباد کمر همت بسته است. می گوید در تخلیه چند حلقه از چاههای پر شده قنات مزدآباد ، با جمجمه و استخوانهای زیادی از انسانها روبرو شدیم که در از منه گذاشته به داخل چاههای قنات ریخته شده و زنده به گور شده اند. احتملاً این جنازه ها اسراء جنگ آقامحمدخان و نجف خان زندیه هستند که به دستور آقامحمدخان در چاههای این قنات زنده به گور شده اند.

پایان

وقا یع تاریخی میمه - جنگ جعفرخان زندیه - قسمت اول

وقایع تاریخی میمه - قحطی سال 1299 در منطقه میمه

وقایع تاریخی میمه - واقعه کشف حجاب (1)

وقایع تاریخی میمه - واقعه کشف حجاب (2)

وقایع تاریخی میمه - واقعه کشف حجاب (3)

وقایع تاریخی میمه - جنگ ورکان (1)

وقایع تاریخی میمه - جنگ ورکان (2)

وقایع تاریخی میمه - فتنه افغان ها (1)

وقایع تاریخی میمه - فتنه افغان ها (2)

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی وطن خواه ( جمعه 86/8/25 :: ساعت 4:49 عصر )